Bernardyn jest jedną z najbardziej znanych ras. Jego popularność ogromnie wzrosła po emisji filmu Beethoven. Sam film doczekał się już siedmiu części. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o bernardynie zapoznaj się z treścią artykułu.
Historia rasy
Opowieść o tej rasie zaczyna się w XI wieku na Wielkiej Przełęczy świętego Bernarda w Alpach. Tam mnisi wybudowali schronisko dla pielgrzymów. Od połowy XVIII wieku mnisi zaczęli trzymać duże, górskie psy. Wykorzystywane były do obrony i do stróżowania. W 1695 roku psy też pierwszy raz pojawiły się na obrazach, natomiast pierwsza wzmianka pisemna znaleziona w klasztornych dokumentach powstała w 1707 roku. Psy potocznie nazywane były „Barry” i zaczęły być wykorzystywane przez mnichów do ratowania zagubionych we mgle lub śnieżycy podróżnych. Z czasem sława tych psów i opowieści o ich dokonaniach zaczęły rozprzestrzeniały się wraz z podróżującymi ludźmi po różnych zakątkach ówczesnego świata. Do rozsławienia dokonań ratowniczych mocni przyczynili się żołnierze Napoleona, którzy przekraczali przełęcz w 1800 roku. I tak o psach „Barry” dowiedziała się cała Europa.
Bezpośredni przodkowie psów z przełęczy to duże, wiejskie psy, które były bardzo popularne w górzystej okolicy. Z czasem przez selekcję zmierzającą do określenia ustalonego typu ustalono obecny typ rasy Bernardyna. W 1867 roku Heinrich Schumacher, mieszkający w pobliżu Berna rozpoczął jako pierwszy prowadzić dokumentację hodowlaną.
W 1884 roku w lutym została założona księga rodowodowa Schweizerisches Hundestammbuch (SHSB). Bernardyn Leo był pierwszym psem, zapisanym w księdze oprócz niego było tam jeszcze 28 bernardynów. W marcu tego samego roku został powołany do działania klub bernardyna. Siedzibą klubu mieściła się w Bazylei. 2 czerwca 1887 roku w trakcie Międzynarodowego Kongresu Kynologicznego została zaakceptowana rasa bernardyna. Od tamtego dnia bernardyn został narodową rasą Szwajcarów.
Klasyfikacja FCI, czyli jak wygląda rasowy bernardyn
Bernardyn zakwalifikowany jest do grupy molosów a jego użytkowość określa się jako psa gospodarskiego, stróżującego. Wymogi odnośnie wzorca rasy FCI ujęte pod numerem 61 przedstawiają się następująco:
Wygląd ogólny:
Wyróżnia się dwie odmiany rasy:
- długowłosą
- krótkowłosą
Bernardyny to psy muskularne, dużych rozmiarów i imponującym wyglądzie. Budowa ciała harmonijna z dużą głową i inteligentnym wyrazem.
Proporcje budowy ciała:
- wysokość kłębu do długości tułowia w proporcjach wynosi 9 do 10
- długość głowy nieco dłuższa niż 1/3 wysokości w kłębie
- proporcja kufy mierzonej u nasady do jej długości prawie 2 do 1
- długość kufy nieznacznie większa o 1/3 długości głowy
Zachowanie psa :
- natura psa przyjacielska
- temperament : pies czujny od spokojnego po żywy
Głowa:
- mocna, wyrazista
- czaszka: mocna, szeroka, z boku lekko zaokrąglona
- czoło stromo przechodzące w kufę
- łuki brwiowe wyraźne
- kość potyliczna umiarkowanie rozwinięta
- bruzda czołowo wyraźna , przebiegająca przez środek czaszki
- skóra nad oczami lekko pomarszczona
- stop jest bardzo wyraźny
- nos czarny, kanciasty i szeroki, nozdrza dobrze rozwarte
- kufa o jednolitej szerokości na całą jej długość
- krawędzie warg czarne, górne fafle wyraźne delikatnie obwisłe, kąciki warg widoczne
- szczęki silne, szerokie o jednakowej długości, zgryz cęgowy lub nożycowy, kompletny i regularny
- oczy od ciemnego brązy po kolor orzechowy, średniej wielkości; osadzone umiarkowanie głęboko z przyjaznym wyrazem z przylegającymi powiekami
- uszy osadzone wysoko i szeroko o średniej wielkości; małżowiny miękkie w kształcie trójkąta, zaokrąglone na końcach
- szyja długa, mocna skóra na niej luźna w stopniu umiarkowanym i z podgardlem
Tułów :
- wyważony , mocny, dobrze umięśniony
- kłąb wyraźny
- grzbiet mocny z prostą górną linią aż do lędźwi
- zad długi , tylko nieznacznie opadający płynnie przechodzi w nasadę ogona
- klatka piersiowa- mostek umiarkowanie głęboki, żebra wysklepione dobrze, klatka nie sięga poniżej łokcia
- brzuch lekko podkasany
- ogon szeroki u nasady, mocny i ciężki a ostatni jego kręg sięga do stawu skokowego; w spoczynku zwisający prosto lub delikatnie zakręcony w 1/3 jego długości
Kończyny przednie :
- widziane z przodu proste i równoległe, z umiarkowanie szerokim rozstawem
- łopatki dobrze umięśnione, ustawione skośnie
- ramię dłuższe od łopatki, kąt w stawie barkowy otwarty ale nie za mocno
- łokcie przylegające
- podramię z suchymi mięśniami , mocnym kośćcem, proste
- śródręcze widziane z przodu jest przedłużeniem podramienia , oglądane z boku leko nachylone
- łapa duża z mocnymi , zwartymi i dobrze wysklepionymi palcami
Kończyny tylne:
- dobrze umięśnione, kątowanie umiarkowane
- oglądane z tyłu równoległe i nie za blisko ustawione
- uda mocne , dobrze rozwinięte, szerokie
- kolana dobrze kątowane nie wykręcone ani do wewnątrz ani do zewnątrz
- podudzie długie, skośnie ustawione
- staw skokowy słabo kątowany i mocny
- śródstopia równolegle ustawione
- łapa dużą z mocnymi zwartymi i mocno wysklepionymi palcami
- dopuszcza się obecność wilczych pazurów o ile nie mają wpływu na komfort ruchu
Chód:
- harmonijny z mocnym napędem kończyn tylnych
- kończyny poruszają się w liniach prostych przy zachowaniu równości grzbietu
Sierść:
- Odmiana krótkowłosa- włos gęsty, prosty, przylegający i twardy z obfitym podszerstkiem. Niewielki portki na udach. Ogon z gęstym włosem
- Odmiana długowłosa- włos okrywowy średniej długości prosty z obfitym podszerstkiem. Na głowie i kufie krótki. Na zadzie i udach lekko pofalowany. Na przednich nogach pióra a na udach wyraźne portki. Ogon dobrze owłosiony
- kolor sierści: podstawe tworzy sierść biała z różnej wielkości łatami w kolorze brązu lub z pełnym płaszczem pokrywającym grzbiet i boki. Dopuszcza się maść z pręgowaniem na rudobrązowym lub żółtobrązowym tle. Wymagane są białe znaczenia na łapach, końcu ogona, kufie, strzałka na głowie i plama na szyi, idealnie jeśli kołnierz jest biały. Na głowie ciemna maska.
Wielkość :
- określana wysokość w kłębie dla psa od 70 do 90cm, dla suki 65 do 80 cm. Jeśli psy są większe od norm i nie zaburza to harmonii wyglądu i poruszania się dopuszcza się odstępstwa
Charakter bernardyna
Bernardyny przypominają ogromne olbrzymy z bardzo ciepłym kochającym sercem. Bardzo wierny swojej rodzinie, nieufny wobec obcych. jeśli zajdzie taka konieczność będzie bronił swojej rodziny. Toleruje inne zwierzęta. Te cechy sprawiają, że jest bardzo dobrym stróżem domowego obejścia. Bardzo rzadko szczeka. Ze względu na swoje gęste futro odporny na działanie zimna, z powodzeniem może mieszkać poza domem.
Nie wymaga dużo ruchu jeśli długie spacery to spokojny marsz zaspokoi jego potrzeby. Nie jest odpowiednim towarzyszem do biegania.
Pielęgnacja
Odmiana długowłosa powinna być wyczesywana co kilka dni, do czesania podszerstka należy używać specjalnego zgrzebła, które dojdzie do najgłębszych jego warstw. Jest to bardzo ważne ponieważ podszerstek ma duże tendencja do filcowania się. Odmiana krótkowłosa może być czesana raz w tygodniu. Duży problem u bernardyna stanowi pielęgnacja jego szyi i podgardla. Psy te bardzo się ślinią i sierść jest ciągle mokra co powiększa jej tendencje do filcowania się. Niektórzy hodowcy stosują śliniaki dla psów aby chronić sierść przed ciągłą wilgocią.
Kąpiel zawsze stanowi wyzwanie, więc jeśli nie czujesz się na siłach jedź z psem do fachowca. Zamiast kąpieli możliwe jest przecieranie sierści nawilżoną specjalnym lotionem, frotową ściereczką. Można też stosować suche pudry.
Niezmiernie ważna u bernardynów jest pielęgnacja oczów, szczególnie u psów z opadającymi powiekami. Raz w tygodniu warto też przemyć psie uszy.
Zdrowie bernardyna
Ogromny wpływ na zdrowie bernardyna ma jego wielkość. Rasa ta ma predyspozycje do dysplazji bioder i łokci. Wykazuje też tendencje do rozszerzenia i skrętu żołądka, dlatego ważne jest aby porcja dobowa posiłku była podzielona na 2-3 w ciągu dnia. Po posiłku pies powinien mieć zachowany spokój i nie być prowokowany do nadmiernej aktywności ruchowej. Olbrzymy te są ogromnymi łakomczuchami, zatem trzeba pilnować aby się nie przejadały. Nadmierna waga może spowodować przeciążenie i choroby stawów oraz serca. W podeszłym wieku bardzo często występują zwyrodnienia kręgosłupa. Psy też mają duże tendencje do stanów zapalnych oczu.
Cena bernardyna
Jeśli planujesz zakup rasowego bernardyna nastaw się na wydatek rzędu od 4.000 do 7.500 PLN. Wahania ceny uzależnione są od renomy hodowli. Jeśli nie stać Ciebie na taki wydatek rozważ adopcje psa w typie bernardyna ze schroniska. Nigdy nie kupuj psa bez rodowodu. Zarówno sprzedaż, jak i kupno psa nierasowego bez rodowodu jest w Polsce karalna.
Pamiętaj ,że kupując psa nie jest to ostatni wydatek poniesiony. To duży pies potrzebujący odpowiedniej ilości i bardzo dobrej jakościowo karmy oraz suplementów wzmacniających jego stawy. Pamiętaj także, że to nie zabawka. Więc jeśli nie masz domu z ogrodem, odpowiedniej sytuacji materialnej i nie masz czasu aby poświęcić na ułożenie psa zrezygnuj z zakupu.
Ciekawostki o rasie
Najsławniejszym ratownikiem bernardynem był Barry, który na alpejskiej przełęczy uratował około 41 osób. Jak wieść niesie, zginął z ręki ostatniej ratowanej przez siebie osoby. Człowiek ten przestraszony posturą psa ugodził go śmiertelnie nożem.
Bernardyn jest najszybciej przybierającym na masie psem. W ciągu dwóch lat z półkilogramowego szczeniaka zamienia się w około 90 kg olbrzyma.
